Poem

दीपक जडित

कागजका
प्रत्येक पृष्ठहरुमा
तिमीले उनेर छाडेका
तिम्रो हृदयका एक एक भावनाहरुमा
कहिं पनि मैले
नि: सार जिवन पाउन सकिंन
अक्षर अक्षर भएर
क्रमश: शब्द , हरफ , वाक्य र
अध्याय अध्याय बनेर
छरिएको तिम्रो मुटु हेर्दा
जताततै मैले
जिवन र जगत प्रति
शुक्ष्म अवलोकित
आशावादी दृष्टीकोण पाएको छु ।
तिम्रो विचारको हाराहारीमा
कहिल्यै कतै
नैराश्यता , उदाशिनता र
निराशावादको उपस्थिती थिएन ।
केवल तिमी थियौ
मेरो जिवनको
जति जे हुनु
तिम्रो माया
सफलताको शिखर आरोहित
मेरो एक एक पाईलामा
खुड्कीलो बनेर उपस्थित थियो
मेरो प्रेरणा
मेरो गौरव
तिमी थियौ
तिम्रो माया थियो
तर आज
म पुन : फर्किएको छु
त्यही जिवनको भोगाईमा
जहाँ सदैब म
अर्थहिन एक्लो जिवनमा
हरेक असफलतासंग
हात मिलाउदै
सुर्य अस्ताई सकेको
अँध्यारो परिवेशमा
बाँचेको हुन्थें ।
मैले छुट्याउन नसकेर
अन्योलित छु कि ;
कहाँनेर तिम्रो जिवनको
हरेक आशाहरुमा
कुठाराघात भयो ?
भ्रमित छु कि ;
" एक एक भूललाई
सदैब स्विकारेर
अर्को सत्यले सच्याउंदै
उज्यालोमा पाईला टेक्नु पर्छ । "
यति महान
आफ्नै सद्धविचारलाई
कुन भूलले छोपेर
बाटो बिरायौ तिमीले ?
मलाई थाहा छैन
एक्लै पार गर्नुपर्ने
जिवनको अनन्त मोडहरुमा
तिम्रो सम्झनाको सहारा लिएर
म कहाँ सम्म यात्रा गर्न सक्छु
त्यसैले म आज
आफ्नै जीवन यात्राको सम्झनामा
सम्झनाको यात्रा संग
विवश छु सम्झौता गर्न ।


गौरादह - ३ , झापा